اگر قصد یادگیری درس زبان خارجه انگلیسی را دارید حتما پیشنهاد میشود به گذشته و ریشه آن نیز توجه کنید این امر موجب میشود تا با اطلاعات و علاقه بیشتری شروع به یادگیری کنید و همچنین مهم است بدانید زبانی که در حال یادگیری آن هستید از کجا آمده است و اصلا به چه درد شما میخورد و در زندگیتان باعث تغییر چه چیزی میشود.یادگیری زبان جدید همیشه ایدهی جذابی است. این کار باعث میشود بتوانیداز فواید پشت سر گذاشتن مرزهای علوم لذت ببرید. یکی از مفیدترین زبانها برای یادگیری، زبان انگلیسی است.
پس با ما همراه باشید تا با گذشته زبان شیرین انگلیسی بیشتر آشنا شوید.
زبان انگلیسی به عنوان زبان مادری در کشورهای انگلستان، آمریکا، کانادا، استرالیا، ایرلند، نیوزلند، آفریقای جنوبی، غنا و بسیاری کشورهای دیگر تکلم میشود. انگلیسی امروزه از نظر تعداد گویشوَر، پس از چینی، اسپانیایی و هندی، چهارمین زبان جهانست. تعداد کسانی که زبان مادریشان انگلیسی است امروزه ۳۸۰ میلیون نفر است. انگلیسی در بسیاری از کشورها زبان میانجی است و مهمترین زبان دنیا در زمینههای سیاسی، اقتصادی، نظامی، صنعتی، فرهنگی و علمی در روابط بینالملل به شمار میآید
تاریخچه
انگلیسی کهن
در قرنِ ششم میلادی، مردمانی از سه قبیله «جوت»، «انگِل» و «ساکسون» که در «شمالغرب آلمان»، «دانمارک» و «هلند» امروزی ساکن بودند،به انگلستان یورش بردند و آن سرزمین را تصرف کردند. تا آن زمان مردم بریتانیا یا به عبارت بهتر بریتانیای روم به زبان سِلتی سخن میگفتند و البته زبان سِلتی مردم آن به دلیل ۴۰۰ سال اشغال این سرزمین توسط رومیها با لاتین آمیخته شده بود و بسیاری از واژگان لاتین در آن کاربرد داشت.
پس از اشغال بریتانیا توسط ژرمنها، جوتها در جنوبِ شرقی خاک آن ساکن شدند و در تعامل با زبانهای محلی، گویش «کِنتی» را به وجود آوردند. ساکسونها هم که در جنوب و جنوبِ غربی سکنا گزیده بودند، گویش «ساکسونِ غربی» را ایجاد کردند.
اَنگلهایی که در شمال و مرکزِ انگلستان اقامت گزیده بودند، به ترتیب، گویشهای «آمبِریای شمالی» و «مِرسیایی» را به وجود آوردند. سینت بید بر این باور بود که انگلها منطقهٔ گستردهتری از خاک بریتانیا (نزدیک به تمامی خاک آن) را از آن خود کردند و نام «اِنگلند» (England) از نام همین قبیله گرفته شدهاست. واژهٔ “England” از Engla land به «معنی سرزمین انگلها» (به انگلیسی: Land of the Angles) گرفته شده و English در انگلیسی کهن Englisc بودهاست. افزون بر قبیلههای یادشده، دستههایی از مردمان ساکن فریزیا، نیدرزاکسن، یوتلاند و جنوب سوئد نیز در آن دوران به بریتانیا آمدند.
زبان انگلیسی باستان نخستین برگرفته از چندین گویش بود که این بازتابکنندهٔ داشتن چندین سرچشمه برای انگلستان در عهد آنگلوساکسونها است. یکی از این گویشها، ساکسون غربی کهن بود که کمکم بر دیگر گویشها برتری یافت. رزم نامهٔ بئوولف مال همین دوران است. گمان میرود که از سدهٔ نهمِ میلادی، گویش ساکسونی، به دلیلِ سلطهٔ پادشاه آلفرد (نخستین شاهِ انگلستان که فردی از قبیلهٔ ساکسون بود)، بر دیگر گویشها برتری یافته باشد و از آن پس به عنوان زبان رسمی این کشور شناخته شدهباشد.
انگلیسیِ کهن، گنجینه واژگان غنی نداشت اما، همچون دیگر زبانهای هند و اروپایی، دستور زبان پیچیدهای داشت.
انگلیسی میانه
انگلیسی کهن یا باستان با دو دوره یورش روبرو شد. نخست از سوی سخنوران زبانهای ژرمنی شمالی، در سدهٔ هشت و نه میلادی، هنگامی که هالفن رگناسن و ایوار رگناسن شناخته شده با نام ایوار بیاستخوان تصمیم به گرفتن و استعمار منطقههای شمالی جزیرههای بریتانیا گرفتند. بار دوم یورش از سوی سخنوران زبانهای رومیتبار بود. پس از تصرفِ انگلستان به وسیلهٔ نورمنها که در سال ۱۰۶۶ صورت گرفت، کمکم دگرگونی شگرفی در زبان پدید آمد. نورمن کهن در سدهٔ ۱۱ میلادی با یورش نورمنها به انگلستان به آنگلو-نورمن و پس از آن به آنگلو- فرنچ تغییر یافت و دستهٔ نویی از واژگان را وارد زبان کرد، واژگانی که در دولت و دادگاهها کاربرد داشتند.
زبان فرانسوی – به واسطهٔ حکومتِ نورمنها – زبانِ بزرگان و بلندپایگانِ جامعه، و انگلیسیِ کهن، زبانِ عوام و دونپایگان بهشمار میرفت، زبان فرانسوی اثر چشمگیری بر انگلیسی گذاشت. تا پیش از سال ۱۲۵۰، تنها ۹۵۰ واژهٔ نو، بیشتر به دلیل ارتباط انگلیسیها و فرانسویها، وارد زبان انگلیسی شد. اما ناگهان، چون فرانسویان شروع به یادگیری زبان انگلیسی نمودند و واژگانی از زبان خود را وارد زبان مقصد کردند، تعداد بیشماری واژه از زبان فرانسوی قرض گرفته شد؛ به گونهای که اکنون یک سوم واژگان زبان انگلیسی، ریشهٔ فرانسوی دارند. گسترش دامنهٔ واژگان با کمک واژههای اسکاندیناویایی و نورمنی رویدادی بود که باعث سادهتر شدن دستور زبان انگلیسی شد و این زبان را به زبانی وامگیرنده تبدیل کرد (چیزی بیش از پذیرش معمول واژههای دیگر زبانها توسط یک زبان).
از نوشتههای پرآوازهٔ دوران انگلیسی میانه میتوان به حکایتهای کنتربری از جفری چاوسر اشاره کرد.
جالب است بدانید در زمان تسلط فرانسوی زبانها بر انگلستان، طبقه اجتماعی پایینتر که انگلیسی زبان بودند، برای فرانسویها آشپزی میکردند بهمین دلیل نام حیوانات اهلی به زبان انگلیسی است ox, cow, calf, sheep, swine, deer ولی نام گوشت پخته شده آنها بزبان فرانسویست beef, veal, mutton, pork, bacon, venison.
مشهورترین نمونه زبان انگلیسی میانه، حکایات کانتربری (The Canterbury Tales) نوشته جفری چاوسر (Geoffrey Chaucer) است که مجموعه داستانهایی درباره سی نفر از زوار است که در حال سفر به کانتبری هستند. تصاویر و توصیفاتی که چاوسر ارائه میدهد کمک میکند تا بدانیم زندگی در انگلستان قرن چهاردهم چگونه بود.انگلیسی میانه حروف صدا دار متفاوت و نحوه صرف افعال پیچیدهتری از انگلیسی امروزی داشته است و در عوض ساختار جملات آن سادهتر بوده است. با وجود این تغییرات می تون گفت که یک خواننده امروزی با کمی سختی و مراجعه به کتب مرجع میتواند منظومه جفری چاسر یعنیحکایات کانتربری را که در حدود ۷۰۰ سال پیش نوشته شده، بخواند.
انگلیسی مدرن
انگلیسی مدرن با تجدیدنظر اساسی در دستگاه واژگانی و دستوری خود به زبانی بسیار سادهتر از نظر دستوری بدل شده و به سبب وامگیری بیحد و مرز از واژگان لاتینی و فرانسه و سپس یونانی، بخش عمدهای از واژگان کهن آنگلوساکسون خود از ریشهٔ ژرمنی را وانهاده و بر روی هم نسبت به زبان آلمانی، از همه جهت (آوایی، واژگانی، دستوری) چهرهٔ دیگری یافتهاست. در انگلیسی مدرن نه تنها اسم، که فعل و حرف و نیز بخش عمدهٔ حالتهای صرفی خود را از دست دادهاند و از یک زبان صرفی ترکیبگر (به انگلیسی: synthetic inflecting) به زبانی در اساس تحلیلی (به انگلیسی: analytic) بدل شدهاست.
Early Modern English
گویش انگلیسی در طول قرن پانزدهم میلادی تغییرات زیادی در آوای خود داشت، در حالی که اصول املایی آن عمدتا ثابت بودند. انگلیسی مدرن بدلیل گسترش آن در لندن و در دولت حاکم و همچنین مصادف شدن آن با پیدایش صنعت چاپ، کاملا جایگاه خود را پیدا کرد. در زمان ویلیام شکسپیر (اواسط قرن شانزدهم تا اوایل قرن هفدهم)، زبان انگلیسی مدرن در بریتانیا به وضوح قابل تشخیص بود. در سال ۱۶۰۴، اولین فرهنگ لغت انگلیسی منتشر شد.
بالا رفتن سواد از یک سو و افزایش مسافرت های خارجی از سوی دیگر، در این دوران باز هم موجب ورود لغات مختلف از گویش های مختلف جهان به زبان انگلیسی شد. اکثر لغات یونانی و لاتین زبان انگلیسی در زمان رنسانس انگلیسی (اوایل قرن شانزدهم تا اوایل قرن هفدهم میلادی) وارد این زبان شده اند. این دوره از تاریخ فرهنگی انگلستان را عصر شکسپیر یا عصر الیزابت هم میگویند که اولی برگرفته از مشهورترین نویسنده عصر رنسانس انگلیسی است و دومی اشاره به نام مهمترین حکمران آن دوره است. حمایت از هنر، مردمی شدن کتابها و تعداد زیاد سفرهای دریایی در سالهای حکمرانی ملکه الیزابت اول باعث رشد بزرگی در فرهنگ انگلستان شد. در همین دوران بود که لغاتی از انگلیسی وارد زبان بومی امریکایی شد و از سوی دیگر لغاتی سرخپوستی وارد زبان انگلیسی گردید.
برای حیوانات ناشناخته آمریکای شمالی از کلمات سرخپوستی Moose، Skunk و Woodchuck استفاده گردید. انگلیسی آمریکایی در طول سالیان تبدیل به لهجهای متمایز، با تغییرات نسبتا زیاد شد. هر ملیت و قومیتی که در ممالک انگلیسی زبان سکونت کردند، تعدادی از کلمات خود را وارد زبان انگلیسی کردند. کلمات rodeo از اسپانیا، kindergarten از آلمان، pizza از ایتالیا و jazz از قبیله ناشناختهای از آفریقا به انگلیسی داخل شدهاند.
Modern English
اولین فرهنگ لغت معتبر یا دیکشنری زبان انگلیسی، توسط ساموئل جانسون در اواخر قرن هجدهم منتشر شد. در همین حال، متون دستور زبان انگلیسی توسطLowth، Murray، Priestly و بسیاری دیگر تهیه شد تا قواعد زبان انگلیسی استاندارد شود.
انگلیسی دوران مدرن دارای کلمات کلیدی بسیاری است که ناشی از انقلاب صنعتی و تکنولوژی هایی است که نیاز به کلمات جدید و همچنین توسعه یک زبان جهانی دارند. بریتانیا به مدت دویست سال بین قرن ۱۸ تا قرن ۲۰ یک امپراتوری بود و همچنانکه امپراتوری بریتانیا به آن سوی جهان (آمریکا، استرالیا، نیوزیلند، هند، آسیا و آفریقا) میرسید، زبان انگلیسی هم به تغییر خود ادامه میداد. بریتانیا افراد را برای سکنی گزیدن و زندگی به سرزمینهای فتح شده میفرستاد و این افراد با بومیها وارد تعامل میشدند و لغات جدیدی به زبان انگلیسی اضافه میشد.
امیدواریم این مقاله کمک شایانی به شما هموطنان عزیز کرده باشد.قطعا اگر میخواهید یک زبان خارجه جدید را مطالعه کنید باید از گذشته آن زبان تا حدودی بدانید تا بتوانید با درک بیشتری شروع به یادگیری کنید.